I Gebruikswijzer voor een bezinning op de lezingen van de zondag in een groepje.
* Gebruik het misboekje van de zondag of zoek de lezingen tevoren op het internet: http://www.katholieknederland.nl/rkkerk/vieren/liturgie/liturgiekalender.html
Iedereen gebruike zijn eigen bijbel.
Lees samen een van de 3 lezingen. Kies voor een langere periode voor één soort lezing. Bijvoorbeeld dit jaar lezen we het Evangelie, volgend jaar lezen we de eerste lezing.
In een kort rondje vertelt ieder welke zin aanspreekt en waarom.
In een korte tweede ronde vertelt ieder wat hem of haar aanspreekt in wat een ander in de eerste ronde heeft gezegd.
Lees daarna nogmaals de lezing.
Wat valt nu op? Ervaar je een verband met je dagelijks leven?
Let op: Het samen overwegen van de lezing moet niet leiden tot discussies waarbij je je tegen elkaar afzet, maar je kunt elkaar wel bevragen op wat de ander bedoelt.
II Een periode van bezinning inbouwen in je leven.
Veertig dagen om te luisteren naar het diepste van wat je beweegt.
om een kracht te herkennen die groter is dan jezelf, die het goede met je voorheeft en waarnaar je kunt leren luisteren door bijvoorbeeld:
40 dagen zonder twitter
zonder facebook
zonder hyves of linkedln
zonder sms’jes voor de vaak.
Of kijk wat jezelf vast houdt! 40 dagen zonder gokken
zonder alcohol
zonder vlees
zonder spelletjjes
Kortom 40 dagen om ruimte te maken in jezelf. Om de leegte te voelen en je af te vragen: Hoe komt het dat ik als mens die leegte zo voel?
Is er misschien een verlangen in mij dat groter is dan ikzelf?
Een leegte die ik telkens vul met bijkomstigheden, omdat leegte zo moeilijk te verdragen is. Durf je van binnen uit zo iets te vragen als: “Waarom ben je daar, leegte?”; “Waarom ben je daar, stilte?”
Misschien wil je dan iets lezen wat mensen hebben opgeschreven:
Bijvoorbeeld : de lezingen zoals hierboven omschreven of een commentaar daarop.
’n boekje van Anselm Grün uit de bibliotheek.
’n boekje van Henri Nouwen
’n boekje dat stil durft te staan bij de stilte.
Zo sta je stil bij de stilte en leegte om te luisteren naar wat er komt van andere mensen, van De Ander.
Je kunt bidden:
“Ik kan u niet verdragen, ontferm U over mij”
Pas op! Als je dit nog nooit hebt gedaan, moet je de grenzen erkennen waar je tegen aan loopt! Je mag er niet ongelukkig van worden! Je mag je niet afzonderen van de gewone mensen om je heen!
Je mag erin open gaan voor een nieuw soort Vrede, die je nog niet kende.
III Levende vragen
Pasen is een feest dat kan maken dat je jezelf levende vragen gaat stellen:
Geloof ik in de verrijzenis? Wat bedoelen ze daar eigenlijk mee? En hoe zou dat met mij te maken kunnen hebben? Dat leven van Jezus, waar die eerste leerlingen over spraken wat is dat eigenlijk. Hier in deze moderne tijd? Nu in deze tijd waarin we weten hoe ons brein alles stuurt wat we weten en kennen en ervaren?
Als je zelfstandig wilt gaan geloven kun je niet om zulke vragen heen.
De leer van de kerk, de dogmatiek, geeft je veel antwoorden, maar die versta je meestal helemaal niet. Dus wat moet je ermee? Ze blind aanvaarden? Ik kan je verzekeren, daarmee krijg je geen levend geloof.
Nee, die vragen kun je jezelf levenslang blijven stellen.. Niet omdat je zo’n twijfelaar bent, maar omdat het vragen zijn die je gegeven zijn. Vragen die je richten. Is er zin? Waarom zou ik leven? Het zijn vragen om in jezelf te laten geworden. Vragen die je zoekende houden en open. Vragen die maken dat je gaat luisteren. Luisteren naar wat anderen echt te vertellen hebben. In boeken of in preken of in wat de buurman zegt die helemaal niet gelooft.
Want dat zegt Pasen; Dat Christus midden onder ons is in het dagelijks leven.
Dode vragers hebben hun antwoorden al klaar. Hun antwoorden zijn hard als steen. Het geeft geen voeding voor je dagelijks leven. Levende gelovigen blijven open, misschien onzeker of angstig, maar open voor nieuw leven dat op hun weg komt. Zo kwetsbaar zijn we en tegelijk zo levend.
