Leo Brom (1896-1972) kreeg na de dood van zijn vader Jan Hendrik Brom samen met zijn broer, de edelsmid Jan-Eloy Brom, de leiding over de door zijn grootvader Gerard Bartel Brom in 1856 gestichte werkplaatsen voor edelsmeedkunst in Utrecht. Jan Hendrik Brom had al rond 1900 de neogotiek verruild voor een modernere vormgeving die hij vooral tot uiting bracht in zijn werken voor de nieuwe Haarlemse kathedraal Sint Bavo. Leo Brom werkte als edelsmid nauw samen de Utrechtse architect Alfred Tepe (1840-1920) die in het aartsbisdom Utrecht zo’n zeventig kerken heeft gebouwd. Na het herstel van de bisschoppelijke hiërarchie in 1853 wilde elke stad of dorp zijn eigen parochiekerk, liefst met kathedrale allure. Architecten als Pierre Cuypers en Alfred Tepe hebben hier een grote bijdrage aan kunnen leveren. Samen met zijn broer was Leo Brom ook betrokken bij diverse Limburgse kerkgebouwen. Zo restaureerden zij samen de ‘noodkist’ van Sint Servaas in Maastricht, en maakte hij het gouden erezwaard dat koningin Wilhelmina na de bevrijding schonk aan generaal Eisenhower.
